With WeBee Staff App, your hotel staff can easily manage the requests of your guests that are made via WeBee iOS and Android apps. It will make your employee’s job easier with its user-friendly design. While improving the teams’ connectivity with each other, Staff App lets you ensure guest satisfaction by responding to the requests smoothly and on time. It is easy to use for hotel staff. Within 5 minutes of video training hotel staff can learn to use it.

Get Webee

Young Communicators Competition organized by Aydın Doğan Foundation to contribute to the raising of qualified media employees and executives for undergraduate students in Turkey. Design and implementation of competition management platform. Design and implementation of competition application platform. Design and implementation of 28th and 29th Young Communicators Competition Results Microsite.

Genc Iletisimciler

Logo and Brand Design Infrastructure, responsive website design and implementation of midorfeed.net MidOrFeed is a League of Legends game statistics platform based on the official Riot Games API. It’s graphical design and app functionality was created with respect to the actual League of Legends user experience.

Mid or Feed

Infrastructure, design and implementation of online cartoon/cartoonist management platform. Design and implementation of official virtual cartoon museum website. Aydın Doğan International Cartoon Competition is renowned across the world as the “Oscar of Cartoons”. The participation of over 7800 artists from 137 countries in the competition held since 1983 demonstrates the role and the significance of the prize. Aydın Doğan International Cartoon Museum management platform currently holds a database consisting of over 9000 cartoonists and nearly 100.000 illustrations.

Sanal Muze

E-commerce infrastructure, design and implementation of responsive website and native mobile applications. POW Collectibles is the first concept comic and collectible store in Turkey who sells products of the world’s most reputable comics and action figures such as Marvel, DC Direct, Sideshow Collectibles, Kotobukiya, Gentle Giant, Diamond, McFarlane, Neca and Weta.

Infrastructure, multi-language responsive design and implementation of official Kässbohrer website. Multi-language Kässbohrer Heritage Microsite Kässbohrer Service Portal used by all Kässbohrer official services in 42 countries. Kässbohrer is the leading commercial vehicle manufacturer in Germany and one of leading Automotive manufacturers in Europe. content management system and service portal management system.

Kaessbohrer

Infrastructure, design and implementation of responsive website and native mobile applications of Dialook. Dialook is a new global B2B marketplace and premium source for certified diamonds currently operating in Dubai, India, Hong Kong and Turkey. Dialook is a project focused on connecting diamond and jewelry professionals around the world and help them instantly find new customers and vendors.

Dialook

All infrastructure, web and mobile applications design and implementation of the Karnaval platform owned by Karnaval Media Group - World’s 7th largest digital broadcasting platform with approximately 10 million listeners per month.

Karnaval.com

<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*3Z95GJ03FLKLbXr3"><figcaption>Photo by <a href="https://unsplash.com/@poncho_nj?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Alfonso Navarro</a> on <a href="https://unsplash.com/?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Unsplash</a></figcaption></figure>İlk zamanlar elinizde çöple düşünmeye başlıyorsunuz. Lan bunu acaba sarıya mı atacağız? Yoksa diğer, her bokun atıldığı çöpe mi atmamız gerekiyor? Komşular pencereden bakıp acaba “Ulan geldiniz Almanyamız’a, bir çöpü bile doğru düzgün atamıyorsunuz.” diye içlerinden geçiriyorlar mı?
Almanya’da geri dönüşüm gerçekten bambaşka bir seviyede. Görene kadar inanmıyorsunuz. Ama çöpleri ayrıştırmaya başladığınızda(mecbursunuz zaten) artık siz de bu sistemin bir parçası haline geliyorsunuz. Tebrikler!
Genellikle oturduğunuz apartmandaki hane sayısı ile orantılı olarak çöp bidonu sayısı değişiyor. Benim oturduğum yerde iki apartman için ortak çöp bidonları olduğundan, avluda:
<ol>
<li>Kağıt</li>
<li>Plastik</li>
<li>Evsel Atık</li>
<li>Bio</li>
</ol>
çöp konteynerleri mevcut. Bio çöp kutusunun neden daha küçük ve neden 1 adet olduğu hakkında en ufak bir fikrim yok. Belediye çöpleri almaya geç geldiğinde(her çöp konteyneri için farklı araç geliyor) özellikle bio çöp kutusu dolup taşıyor. Bunu acilen çözün…
Gelelim çöpleri nasıl ayrıştırmanız gerektiğine.
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*jP4xvVmCV7gf3eH0.jpg"></figure><h4>
KAĞIT:</h4>
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*iwqG92mZ1hXxkMPy.jpg"></figure>Gazeteler, dergiler, kağıt ve karton ambalajlar, kitaplar ve defterler, herhangi bir temiz (burası çokomelli) kağıt ürünü kağıt — ‘Pappe / Papier’ — kutularına konulabilir. Bu kutular aşırı doldurulursa, toplayıcılar genellikle bunları boşaltmayı reddeder. Kutunun verimli bir şekilde doldurulup kapatılabilmesi için kutuları olabildiğince düz hale getirmek için parçalara ayırmak iyi bir fikirdir. Yağlı pizza kutuları gibi lekeli veya kullanılmış kağıtlar en iyi şekilde kağıt bidonundan uzak tutulur ve normal atıklarla birlikte atılır. Bu çöp bidonuna sakin sümüklü mendil , yağlı kağıtları atmayın. Milletin cini oynayabilir… Uyarımı yapayım.
<h4>PLASTİK</h4>
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/700/0*JRlWdlIPhN3gbAAw.jpg"></figure>Yoğurt kapları, plastik et kapları, sprey kutuları, süt kapları ve yiyecek kutuları gibi malzemelerin tümü Wertstoff(sarı çöp bidonu) kutularına gidebilir. Etkili bir geri dönüşüm süreci sağlamak ve istenmeyen kokuların azaltılmasına yardımcı olmak için kapların yıkanması önerilir. Bir öğenin “sarı” çöp kutusu için uygun olup olmadığından emin değilseniz, ambalajın üzerindeki “Grüne Punkt” — yeşil nokta — geri dönüşüm işaretini arayın. Lütfen bu işaretin genellikle yeşil olmadığını ve bunun yerine lacivert / beyaz veya siyah / beyaz olabileceğini unutmayın. Plastik ya da üzerinde geri dönüşüm işareti varsa kısacası buraya atıyoruz. bunu beraber başarabiliriz.
<h4>EVSEL ATIK</h4>
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/427/0*9YO_t_0i2ltamq1F.jpg"></figure>Ev çöpleri, süpürgeler, küller, sıhhi ürünler ve bebek bezleri, hayvan kumu, kirli kağıt, folyo ve elektrikli süpürge torbaları. Geri dönüşüm kategorilerinden birine uymayan diğer her şey “Restmüll” e gitmeli.
<h4>BIO</h4>
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*RNsHosuD2GNCkkRV.jpg"></figure>Bok gibi kokan çöp bidonu…
Yemek artıkları ve kabukları, pişmiş yemek artıkları, çay poşetleri, kahve, yumurta kabukları ve bahçe atıkları bu çöp konteynerına atılır.
Bu çöp bidonuna sakin plastik çöp torbası bile atmayınız. İnsanlar çok hassaslar bu konuda inanamazsınız… Onun yerine bio çözünürlüğe sahip çöp poşetleri satılıyor marketlerde. Bunlardan alın ve çöpünüzü bu poşetlerle atın. Başınız ağrımasın. Ya da direkt olarak içine poşetsiz boşaltabilirsiniz.
<h4>CAM</h4>
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/614/0*DCgvKE_H2KcLri_q.jpg"></figure>Lan camı nereye atacağız gibi soruları duyar gibi oldum.Cam kavanozlar için sokaklarda üç adet geri dönüşüm konteynerlerı mevcut. Üç tane olmasının sebebi, üç cam rengi olmasından kaynaklanıyor.
Reçel kavanozları ve şarap şişeleri uygun cam kutularda geri dönüştürülmesi gerekir. Cam kavanozların kapakları genelde alüminyum olduğundan kapaklarını önce çıkartıp sonra atılması gerekir. Kapakları sarı olan çöp bidonuna atmalısınız (Wertstoffe). Şarap şişelerinin mantarlarını ise evsel atık çöp bidonuna atabilirsiniz.
Cam kutular renk ile tanımlanır. Çoğu zaman “Weißglas” — beyaz cam-, “Braunglas” — kahverengi cam ve “Grünglas” — yeşil cam görürsünüz. Çoğu zaman, yeşil ve kahverengi camın “Buntglas” (renkli cam) çöp kutusuna atıldığını da göreceksiniz.
<h4>PFAND</h4>
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/700/0*td8ZGubFUjnrYkxK.jpeg"></figure>Son olarak bazı şişeleri geri dönüştürdüğünüzde karşılığında para alabiliyorsunuz. Almanya’daki marketlere şişeleri iade etmek, parayı geri alabileceğiniz anlamına gelir. Bunun nedeni, satın alırken depozito ödemiş olmanızdır. Genel olarak, cam şişeler ve kutular için 8c ve plastik şişeler için 25c’ye kadar para alabilirsiniz. Etiket “Pfandfrei” (depozitosuz) yazıyorsa veya Pfand sembolüne sahip değilse, bu şişe para karşılığında iade edilemez.
Alt tarafı çöp atıyoruz değil mi?
<img src="https://medium.com/_/stat?event=post.clientViewed&amp;referrerSource=full_rss&amp;postId=f211f8f04adf" width="1" height="1" alt="">

Almanya’da geri dönüşüm

<h3>İyisiyle, kötüsüyle</h3>
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*LujhJEv65iV1lzDI"><figcaption>Photo by <a href="https://unsplash.com/@wilstewart3?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Wil Stewart</a> on <a href="https://unsplash.com/?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Unsplash</a></figcaption></figure>Bu yazıda, burada geçen 1 sene 2 ayımı elimden geldiğince eğrisiyle doğrusuyla, genellemelerden uzak durarak değerlendirmeye çalışacağım. Buraya gelme konusunda karar aşamasındaysanız veya kuşkularınız varsa, bu yazıda belirttiğim noktaların işinize yaramasını umuyorum.
<h4>Benim için iyi yanları :</h4>
Ulaşım : Öncelikle bisikletle istediğiniz her yere gidebiliyorsunuz. Çünkü şehrin bütün yollarında sağ tarafta sadece bisikletlere ayrılmış güzergahlar mevcut. Bunun yanı sıra araba paylaşım uygulamaları da oldukça yaygın olarak kullanılıyor. Arabasız da bir yaşam mümkün anlayacağınız. İstanbul’dan gelen biri olarak toplu taşıma bana göre asla kalabalık değil. Ancak buradaki arkadaş çevremden edindiğim bilgilere de dayanarak her geçen gün bu kalabalığın artmakta olduğunu söyleyebilirim. Onun dışında her köşe başında kullanıma hazır elektrikli scooterlar da bulabiliyorsunuz. Hemen hemen her yere otobüs, tramvay, metro veya tren ile ulaşabiliyorsunuz ve bağlantı noktaları arasındaki mesafe gerçekten çok kısa.
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/1*rlEHwHADc2rRrTVaGtUrjw.png"></figure>Hayat Standardı : Orta sınıfın kral olduğu bir yer Almanya, özellikle Berlin. Benim de az çok hayat tarzıma uyduğu için asla yadırgamadım. Ortalama maaşlar 2300–2500 Euro arası. Yani asla Amerika ve Türkiye’deki gibi bir maaş alma söz konusu değil. Tabii ki net 5 bin Euro ve daha fazla maaş alan binlerce insan da var. Ama bu insanların sizin çevrenizde olmayacağının ben garantisini verebilirim. Burada ortalama veya biraz üstü bir maaş kazanarak hiç de fena olmayan bir hayat yaşamanız mümkün. Kenara para koyabilirsiniz. Zorluk çekmeden fatura ve ev kiranızı ödeyebilirsiniz. Hobileriniz için para harcayabilirsiniz. İki kişiyseniz ev satın alabilirsiniz(bankadan kredi çekerek). Çok istiyorsanız rahatlıkla birkaç ay para biriktirerek araba da alabilirsiniz.
Market : Bazı sebzeler kırmızı etten daha pahalı…
Alım gücü : Dediğim gibi belli başlı bir standart için tasarlanmış bir yer burası. Belki size 2500 euro çok para gibi gelmiyor ya da idrak edemiyorsunuz. Ama şöyle ifade edebilirim, aşağı yukarı 3 tane yeni cillop iphone 12 alabiliyorsunuz bu parayla. Neden telefon, iphone örneğini verdim özellikle, çünkü iphone 12 Türkiye fiyatı 10bin tl. Çevrenizde kaç kişi acaba 10bin tl kazanıyor bir düşünün..
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/1*I33OmO6QYj0L-srR8YoEDQ.png"></figure><figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/1*4x3X2M_6FqDUgY__ExIdbg.png"></figure>Alkol : E-e-e-e-e-e-esrar, içki, a-alkol, viski , Sen-ben, çıplak ve ıslak, seksi Küvette seks, küvette seks Küvette seks, küvette seks
Marketlerde biranın 0.80 cent ve bir şişe votkanın 7–10 Euro olduğu bir yer Almanya. Özellikle kış aylarında burada alkolik olmak çok kolay. Saat 3’te hava kararıyor üstüne bir de korona ve belirsizliklerle beraber kendinizi içkiye verirseniz karaciğeri elinize alırsınız. İki keyif birası içmek için borca girmenize ya da önceden planlamanıza gerek yok …
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/1*LLvNvUOgVeBsMUnYIa9Ezw.png"></figure>Sakinlik : Sabah yatağınızdan kalktığınızda ülkenin yangın yeri olmayacağı aşikar. Ülke size küçük süprizler hazırlamayacak. Dün bıraktığınız hayatınıza kaldığınız yerden devam edebileceksiniz. planlarınız aksamayacak. En azindan ülkenin yol açtığı bir kargaşa olmayacak.
<h4>Benim için kötü yanları :</h4>
Sıfırdan başlama : Kurulu düzeninizi bırakıp birkaç seneliğine ya da temelli geldiğinizde, çaba göstermezseniz burada iş dışında, sosyal anlamda aradığınızı bulmanız çok zor. Eğer zaten herhangi bir hobiniz yoksa belli bir çevreye girmeniz ilk başlarda imkansıza yakın. Türkiye’de hobinin lüks olduğunu da hesaba katarsak sudan çıkmış balığa dönmeniz mümkün maalesef.
Dil : Dil büyük bir bariyer. İnsanlar malesef yarı yolda bırakıyorlar. “Abi ben zaten öğrenemem” ya da “ben iki seneliğine geldim sonra döneceğim” gibi bahanelerle dil öğrenmiyorlar. Herkesin amacı farklı tabii ki ama sonra kimse şikayet etmeyecek o zaman. Evet mavi kartla gelince 33 ay sonra dil şartı olmadan süresiz oturum alabiliyorsunuz. Ama B1 seviyesinde Almanca bilirseniz bu süre 21 aya iniyor. Arada tam olarak 1 sene var. Üstelik Almanca öğrenmeniz yanınıza kar kalıyor. Genelde son dönemlerde gelen insanlardan “abi entegre olamadik” , “çok zor cevre edinmek” gibi sözler duyuyorum. Bu noktada belki de öz eleştiri olarak gerçekten denediniz mi diye sorulabilir. Evet Almanlar ülkede bu kadar göçmen veya yabancı insan olmasına rağmen yine de kolay değiller (genelleme). Ama en azından insanlarla kendi dilinde (boktan bile konuşsanız) bir iletişim kurmak çoğu yerde olduğu gibi burada da avantaj. Türkiye’de yabancı adam Türkçe konuşmaya çalıştığı zaman bütün puanları kapıyor. Bu burada da geçerli merak etmeyin. 9–5 çalışıp sonra İstanbulda yaşadığınız hayatı birebir buraya taşıyıp üstüne bir taş koymazsanız, ağlamanız normal.
Ev Bulmak : Kalıcı oturumunuz yoksa veya Avrupa Birliği vatandaşı değilseniz ev bulmak için çok daha fazla efor harcamanız gerekiyor. 30–40 başvurudan sonra size eger 2–3 kişi geri dönerse, allahın sevgili kulusunuz demektir bu. Evler de Türkiye’de veya Amerika’daki gibi değil, daha küçük 50–70 metrekare arası, az eşya koyabileceğiniz evler. Benim çevremde 70 metrekareden büyük evde oturan kimse yok. Bir de kira fiyatları Berlin’de çok artmış son zamanlarda. Burada bulunan çakal Almanlar, yazılımcıların geldiğini bildikleri için fiyatları yukarı çekmişler. Yazılımcı maaşları ortalamanın üzerinde olduğundan bu sefer Almanlar da ev bulmakta zorlanmaya baslamışlar.
Burokrasi : İşiniz her şekilde çözülüyor. Ama artık 4 saatte mi çözülür 4 ayda mı çözülür orası tamamen bir bilinmezlik. Üstüne üstlük bir de işin içine korona girince vize, oturum izni, ikametgah gibi işlemler adeta bir eziyete dönüşüyor. Burada her şey mektupla işliyor. Ben şahsen geldiğimden beri aldığım hiçbir kağıdı veya mektubu atmadim. Dönüp dolaşıp beni bulur çünkü. “Biz sana şunu atmıştık, bu işlemi yapman için sana milattan önce attığımız şu mektup da gerekiyor “ dediklerinde hazır olmak için her evrağı saklamak şart
Sonuç olarak biraz fedakarlık göstermeye ve çabalamaya hazır olun. Çünkü yeni bir yerde armut piş ağzıma düş düşüncesiyle çok yol kat edilmiyor.
<img src="https://medium.com/_/stat?event=post.clientViewed&amp;referrerSource=full_rss&amp;postId=33849abca3fa" width="1" height="1" alt="">

İyisiyle Kötüsüyle

<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/667/1*67I-IKYLRlsMLtO7u8BcaA.jpeg"></figure>İstanbul’dan Berlin’e taşındığımda, henüz ilk maaşımı da almadan önce masraf kalemleri ve paranın değeri hakkında pek bir bilgim yoktu. Daha önce Şubat 2004 senesinde tatil için gelmiştim. Ancak o dönem ne para kazanıyordum ne de dünyanın nasıl döndüğüyle ilgili en ufak bir fikrim vardı. Ayrıca bir yere turist olarak gelmek ve yaşamak arasında da dünyalar kadar fark var tabii ki.
Öncelikle şunu belirteyim, yazıdaki paraları 9'la çarpacak olan varsa hemen şimdi okumadan çıkabilir.
İş sözleşmesini imzaladıktan sonra ilk iş kalacak bir yer bulmam gerekiyordu. Çünkü mavi kart başvurusunda bulunurken sizden ikamet edeceğiniz bir adres istiyorlar. Ben de öncelikle burada yaşayan arkadaşlarıma danıştım. Berlin’de ev bulmanın imkansıza yakın olduğunu öğrendim. Yani param var, o halde istediğim gibi bir ev bulabilirim denklemi maalesef burada geçerli değil. Aynı eve sizinle birlikte onlarca insan başvuruyor ve ev sahibi canı kime vermek istiyorsa ona veriyor. Herkes, Afrika’da antilop görüp avına koşan aslanlar gibi aynı anda eve hücum ediyor (ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH).
<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/1*v3NuFjfGwEHarAl6HLkUAA.jpeg"></figure>Ev başvurusu için de neredeyse vize başvurusu kadar belge isteniyor:
<ol>
<li>Schufa (bu çok önemli. sizin kredi notunuz)</li>
<li>3 aylık maaş bordrosu (bu çocuğun durumu iyi, verin şu evi)</li>
<li>Eski kaldığınız ev sahibinden “BU KİŞİNİN BORCU YOK , KİRAYI HEP ZAMANINDA ÖDEDİ” belgesi.</li>
<li>Cover letter (yemin ederim evinize çok iyi bakıcam, valla ses yapmıcam.)</li>
</ol>
Eve çift olarak başvurduğunuz zaman daha çok şansınız oluyor. Bekar olarak başvurunca tercih edilmeme sebebi bu sefer, içerde 7/24 seks partisi yapacağınızı sanmaları değil de kirayı iki kişi daha rahat öder diye düşünmeleri. Kiralık ev işi çok zor olduğu için ben de şansımı kısa süreli olarak kalabileceğim, eşyalı ve faturaların da son fiyata dahil edildiği evlere bakmaya başladım. Bunlar normalden çok daha pahalı. Ama henüz Berlin hakkında pek bir fikrim olmadığı için WG’de (paylaşımlı ev) kalmak istemedim. Evi bulduğum şirkete henüz daha Berlin’e gitmeden parayı gönderip evi ayarlamak baslangıç olarak daha kolay ve mantıklı geldi.Yararlandığım siteler :
<ol>
<li><a href="https://wunderflats.com/de">Wunderflats</a></li>
<li><a href="https://housinganywhere.com/">Housing Anywhere</a></li>
</ol>
Maalesef korona döneminde ev değiştiremediğim icin ilk yerleştiğim 24 metrekare eve, bir süre daha hayvan gibi para vermek durumda kaldım. Neyse ki 4 aydır bir WG’de kalıyorum ve kenara daha çok para koyabiliyorum.
Buraya gelip de yaşamaya başlayınca insan ister istemez, bulunduğu ülkenin hayat tarzına adapte oluyor. Yani bu en azından benim için böyle oldu. Mesela, burada insanların meyve ve sebzeleri tane ile alması kimisine ilginç gelebilir ve bu durumu yadırgayabilir. Bana tam tersi çok mantıklı geliyor artık. Çünkü zaten her yerde market var, biterse gidip alabiliyorum. Yarın o sebzenin veya meyvenin fiyatının yine aynı olacağını da biliyorum. Savaş yok, kıtlık da yok ne diye eve 2 kilo portakal alayım. İhtiyacım olduğu kadar alıyorum. 2 tane elma 3 tane muz. Bunun yanı sıra Berlin’de ikinci el ürün kullanımı cok yaygın. Her şeyin ikinci elini bulabiliyorsunuz. Kıyafet, elektronik eşya, kitap bisiklet vs… Bunun fakirlik veya zenginlikle hiç alakası yok. İnsanlar bu şekilde yaşamayı tercih ediyorlar ve buna gore tasarlamışlar hayatlarını. Kıyafet konusunda hala çekimserim. Ama geri kalan eşyaları ikinci el almak bazen mantıklı olabiliyor. Ben hem burada yaşadığım tecrübelerin etkisiyle(kovulma hikayem) hem de yabancı bir ülkede tek olduğum için çok fazla para harcamamaya özen gösteriyorum. Ne zaman ne olacağı belli olmuyor, her duruma hazırlıklı olmaya çalışıyorum. Örnek vermek gerekirse geldiğimden beri kendime üç şey satın aldım :
<ol>
<li>
<a href="https://www.amazon.de/gp/product/B0756CYWWD/ref=ppx_yo_dt_b_asin_image_o09_s00?ie=UTF8&amp;th=1">Bose ® QuietComfort 35 Wireless Headphones II</a> (Amazon indirimi vardı €185)</li>
<li>
<a href="https://www.nike.com/de/t/air-zoom-pegasus-37-shield-herren-laufschuh-nf5kSS/CQ7935-002">Nike Air Zoom Pegasus 37 Shield</a> (€130)</li>
<li>Decathlon city bike (ayağımız yerden kesilsin.3 vites, €300)</li>
</ol>
Ayrıca genel olarak ne kadar harcandığı hakkında birazcık fikir edinebilmeniz adına bazı aylık masraflarımı da eklemek istedim :
<ol>
<li>Spotify (€9.74)</li>
<li>Amazon Prime (€7.99)</li>
<li>Disney + (€6.99)</li>
<li>Dazn — buranın beinsport’ u(€11.99)</li>
<li>Alman Akbili (€63.42)</li>
<li>Medium (€4.13)</li>
<li>Kira (€640)</li>
<li>Market (€400)</li>
<li>Bisiklet sigortası (bisikletleri peynir ekmek gibi çalıyorlar. €6)</li>
<li>Sorumluluk sigortası (€3)</li>
</ol>
Sorumluluk sigortası çok gerekli. Örneğin markettesiniz yere sepetinizi koydunuz ve bir cefakar Alman vatandaşımız sepeti görmedi, takıldı ve düştü. Diyelim ki bileği burkuldu veya kırıldı. Sorumluluk sigortanız varsa doğabilecek masraflar sigortanız tarafından karşılanıyor. Bunu mutlaka yaptırın ki başınız ağrımasın…
Yazımı bitiriken, geçen hafta sonu Türkiye’den Ümit Büyükyıldırım ile Almanya’da Çalışma ve Yaşam hakkında yapmış olduğumuz sohbete bakmanızı öneririm. Genel olarak her şeyi anlatmaya çalıştım.
<a href="https://medium.com/media/e68888d89b07f64c70e102913297833d/href">https://medium.com/media/e68888d89b07f64c70e102913297833d/href</a><img src="https://medium.com/_/stat?event=post.clientViewed&amp;referrerSource=full_rss&amp;postId=82c2e0f473bd" width="1" height="1" alt="">

Berlin'de yaşam ve harcamalar

<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*jCiTnK8ZjOKLup3v"><figcaption>Photo by <a href="https://unsplash.com/@victorfreitas?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Victor Freitas</a> on <a href="https://unsplash.com/?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Unsplash</a></figcaption></figure>Berlin’e ilk taşındığımda İstanbul’da uzun süredir devam ettirdiğim spor yapma alışkanlığımı kaybetmek istemiyordum. Bu nedenle, daha şehre tam olarak yerleşmeden bir ön hazırlık aşamasına başladım. Tabii o dönem korona morona konuları henüz gündem olmadığından uzun soluklu spor salonu arayışındaydım. Şu salona yazılırım, işten sonra vakit kaybetmeden hemen giderim. Oradan da vın eve geçerim diye kendi kendime hayal kuruyordum.
İlk olarak Crossfit ve Powerlifting salonlarına baktım. Normal salonlara bakmama sebebim, deadlift yaparken ‘arkadaşım ağırlığı yere yavaş bırak’ cümlesine Almanca maruz kalmak istemememdi. Dünyanın her yerinde olduğu gibi Berlin’de de Crossfit tarzı salonların ücretleri standart bildiğimiz spor salonlarından biraz daha pahalıydı. Standart spor salonları aşağı yukarı aylık 30–40 euro arasında değişiyor ve bunların çoğu büyük kompleksler. İçerisinde havuz, sauna, ekstra ücretle masaj bile var. Crossfit salonları ise haftalık ve aylık ders katılımına göre fiyat veriyorlar. Mesela benim baktığım bir Crossfit salonu aylık sınırsız ders için 150 Euro fiyat vermişti. Ancak 6 aylık ödeme yaparsanız bu fiyat aylık 120 Euro’ya kadar düşebiliyordu. Ben ilk baştan böyle bir para vermek istemediğim için (bir de yeni yaşamaya başladığım bir yerde henüz paranın değerini net ölçemiyordum), powerlifting salonuna kayıt yaptırmaya karar verdim.
Kayıt olduğum salonda aylık 50 euro gibi bir fiyata sınırsız kullanım veriyorlardı. Salonun adı <a href="https://berlinstrength.de/">Berlin Strength</a>. Bu salon üç tane powerlifter kadın tarafından açılmış ve içeride ne kadar Nazi karşıtı arma, filama varsa duvarlarına asmışlar. Herkes patır patır ağırlıkları yapıştırıp not defterlerine kaldırdıkları ağırlıkları yazıyordu. Kafa olarak doğru yerde olduğumu anlamıştım. Salonda tek bir karma soyunma odası, bir duş ve iki tuvalet vardı. İlk başta insan “nereye geldim ben” diye kendine soruyor. Ama bir,iki seferden sonra 30 yıllık alman gibi ayak uydurmaya başlıyorsun. Bir kere girdikten sonra alışılıyor… Tutup da ben burada soyunmam diyemeyeceğine göre ya giyinip geleceksin ya ayak uyduracaksın ya da hiç kayıt olmayacaksın. Bu salona yaklaşık üç ay devam ettim ve maalesef korona başladı.
Bunun yanısıra Türkiye’de başladığım ve devam ettirdiğim bir başka alışkanlığım olan Rugby’ye devam etmek de amaçlarımdan biriydi. Berlin’e gelmeden önce iki üç takıma mesaj atmıştım. Bunlardan biri benim İngilizce attığım mesaja Türkçe metinle cevap veren <a href="https://berliner-rugby-club.de/">BRC</a>(Berliner Rugby Club)’tı ve buraya katılmayı tercih ettim. Alman Rugbysi tam beklediğim gibiydi, beni pek şaşırtmadığını söylemeliyim. Organizasyon, iş bölümü, takım planı gibi konularda Alman stereotipinden ne bekliyorsam hepsini uyguluyorlardı. Maalesef Rugby’nin de pek keyfine varamadım. Korona sebebiyle ligler iptal edildi. Ardından da kademeli olarak antremanları yasakladılar. Daha yeni yerleştiğim bir şehirde 30 tane Alman arkadaşımın olması beni rahatlatmıştı. Hem korona öncesi beraber vakit geçiriyorduk hem de bir şekilde Almancamı geliştiriyordum.
Korona’nın getirdiği tüm aksiliklere rağmen, bir şekilde spor rutinimi bozmamam gerekiyordu. Berlin, birçok Avrupa şehrinde de olduğu gibi tam bir park ve orman cenneti. Aşağı yukarı her mahallede bir park, koşu pisti, ya da yeşillikle karşılaşabiliyorsunuz. Şansıma, benim evimin yakınlarında devasa bir park var (Volkspark Friedrichshain). İçinde koşu parkurları ve 3–4 tane de calisthenics parkı bulunuyor. Çözüm olarak sporcunun dostu Decathlondan mat, atlama ipi ve bant alarak tekrar rutinime döndüm. Şimdilik haftada 3 koşu idmanı ve 4 vücüt ağırlığı yapıp hem fiziksel hem de mental olarak sağlıklı kalmaya çalışıyorum. Her yer kapalı olduğu için haftasonları parklar genelde kalabalık oluyor. Ama siz yeter ki kendinize bir köşe bulmak isteyin:)
<img src="https://medium.com/_/stat?event=post.clientViewed&amp;referrerSource=full_rss&amp;postId=f00e3b23b4df" width="1" height="1" alt="">

Berlin ve spor

<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*nfr0XfvfZz-F0qR9"><figcaption>Photo by <a href="https://unsplash.com/@dikoles?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Dima Kolesnyk</a> on <a href="https://unsplash.com/?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Unsplash</a></figcaption></figure>Almanya’ya taşınmamla birlikte, uzun zamandır ilk defa birileriyle iletişim kurmakta zorluk çektim. Derdini anlatamamak dünyanın en lanet duygularından biri. ‘Herkes ingilizce biliyor abi’ sözü günlük hayat için belli oranda doğru. Ama konu bürokratik işlere geldiğinde Almanca bilmekten başka çareniz kalmıyor.
Berlin’de herhangi bir devlet dairesine gittiğinizde doğal olarak herkes Almanca konuşuyor. Bütün kağıt, evrak ve formlar Almanca. Ancak benim anlam veremediğim Göçmenlik Bürosunda da herkesin Almanca konuşuyor olmasıydı. Ya kardeşim, adı üstünde ‘göçmenlik bürosu’ yani göçmenler geliyor ve Almanca bilme olasılıkları çok çok düşük. Bu insanlar eğer dediklerinizi anlayamıyorsa nasıl halledecekler işlemlerini? Hadi anlarım, göçmenlik bürosuna gelen kişi iki,üç senedir orada yaşıyordur. Ama bir arpa boyu yol kat edememiştir ve Almanca’nın ‘A’ sını anlayıp konuşamıyordur. O zaman onun şikayet etmeye yüzü olmamalı. Ama Almanya’ya yeni gelmiş insanlardan da anında Almanca konuşmasını beklemek çok saçma. Neyse ki son dönemde geri bildirimleri değerlendirip, en son sizin evraklarınızı alan personele gerekirse İngilizce konuşabilmeleri için izin vermişler.
Ayrıca şunu söylemekte fayda var. Personelin normalde sizinle İngilizce konuşması yasak. Bu şekilde doğacak herhangi bir yanlış anlaşılmadan (tercüme hatası gibi) kendileri sorumlu tutulmuyorlar.
Ben bu konuda biraz şanslıydım. Bana sıra numarası veren hanımefendi Türkçe konuşuyordu ve bana fazlasıyla yardımcı oldu. Genel olarak hızlıca süreci anlattı ve yapmam gerekenlerin teker teker üzerinden geçti. Şunu da söylemeden edemeyeğim, kendi dilinizde yabancı bir ülkede konuşabilmek ve konuşan birilerini bulmak büyük bir lüks.
Tüm bu deneyimlerimden sonra, işimi şansa bırakmamak için Almanca öğrenmeye karar verdim. Önümü görmeden bu serüvene atılmak istemedim. Kısacası acaba burada kalıcı olacak mıyım? Berlin bana göre mi? Burada belli bir süre kalacak mıyım? gibi soruları cevaplayıp, geldikten aşağı yukarı altı ay sonra <a href="https://www.speakeasysprachzeug.de/">SpeakEasy Berlin</a>’e kayıt yaptırdım.Seçtiğim kurs ‘Abendkurs’ yani ‘akşam dersi’ olarak geçiyor. Çalışanlar için hazırlanmış bir program. Haftada iki gün toplamda üç saat Almanca görüyorsunuz ve bu asla yeterli değil. Size sınıfta temel dil bilgisini, cümle yapılarını gösteriyorlar ve sonrası sizin pratiğinize kalıyor. Ben aynı zamanda <a href="http://quizlet.com/">Quizlet</a> ve <a href="http://duolingo.com/">Duolingo</a> kullanarak hem kursu pekiştiriyorum hem de göz ve kulak aşinalığımı geliştirmeye çalışıyorum. Tutup da Almanca felsefe kitabi yazmayacağım sonuçta. Az çok insanlarla iletişime geçebilir, devlet dairesinde sorun yaşamadan işlerimi halledebilirsem yeterli şimdilik. İşle beraber dil öğrenme süresi maalesef biraz daha uzun sürüyor. Çünkü iş yerinizde sadece İngilizce konuşuyorsunuz ve Almanca’ya maruz kalmıyorsunuz. Korona döneminde de sosyal ortam öldüğünden odanın içinde deli gibi kendi kendinize konuşmak zorunda kalabiliyorsunuz. Ben online olarak dil öğrenemeyeceğimi bildiğim için Tandem olayına hiç bulaşmadım. Fiziksel olarak sınıfta olmak, kurşun kalem ve defterle not tutmak benim için her zaman daha faydalı oluyor. Şimdilik Almanca seviyem A2 ve ilk hedefim B1 olup süresiz oturum hakkını almak.
Almanca öğrenmek uzun ve meşakkatli bir serüven. Daha önceden öğrendiğim hiçbir dile benzemiyor (İngilizce,Fransızca, İspanyolca). Kendiniz için yapabileceğiniz en iyi şey, kulağınızı sürekli Almanca’nın ne kadar zor olduğunu hatırlatan laflara kapatıp önünüze bakmak olacaktır.
<img src="https://medium.com/_/stat?event=post.clientViewed&amp;referrerSource=full_rss&amp;postId=eed633322f72" width="1" height="1" alt="">

Warum lerne ich Deutsch?

<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*1uGBCkO3tZPjcWyg"><figcaption>Photo by <a href="https://unsplash.com/@sigmund?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Sigmund</a> on <a href="https://unsplash.com/?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Unsplash</a></figcaption></figure>Maalesef Avrupa’daki ilk iş deneyimim pek de iyi bir şekilde başlamadı. Kasım 2019 gibi çalışmaya başladığım <a href="https://www.tigerfacilityservices.com/de-en/">Tiger Facility Services</a> şirketinden 3 hafta içinde kovuldum. Türkiye’de bile hiç işsizlik deneyimim olmamıştı, kaldı ki Almanya’da süreçler hakkında en ufak bir bilgim yoktu. Ne dilini biliyordum ne de hangi kurumlarla iletişim kurmam gerektiği hakkında bir fikrim vardı.
Tiger Facility Services , Türkiye’deki <a href="https://armut.com/">Armut</a> benzeri bir oluşum. Tek farkları sadece temizlik ve cathering için kullanabiliyorsunuz. Tekil şahıs ya da şirket şeklinde kaydoluyor, temizlik hizmeti almak isteyen insanlarla iletişime geçip işi bağlıyorsunuz.
Üstünkörü temizlikten, dip bucak temizliğe kadar olan tüm seçeneklerden faydalanabiliyorsunuz.
Aralık ortası gibi şirkette bir yılbaşı etkinliği olacağı duyurulmuştu. Bu etkinlikte eğlence dışında, genel olarak şirketin sene sonu hedeflerine ulaşıp ulaşamadığı, yatırımlarla ilgili gelişmeler, bir sonraki sene için beklentiler gibi belli başlı konular da ele alınıyordu.
Etkinlik başlar başlamaz şirketin CTO’su söz aldı. Geçen hafta yatırımcılardan iki tanesinin çekildiğini (toplamda üç tane vardı) ve şirketi, rakip firma olan <a href="https://www.helpling.com/">Helpling</a>’e sattıklarını duyurdu. Ortam bir anda yılbaşı partisinden cenaze evine evrilmişti. Tam olarak hatırlamamakla beraber, sanırım bu haberi içimden gülerek karşılamıştım ve kafamda deli sorular vardı. İlk olarak acaba üç ay içinde iş bulabilecek miyim diye düşündüm. Almanya’ya mavi kartla geldiyseniz ve kalıcı oturum izniniz yoksa, işsiz kaldığınız günden itibaren üç ay içinde iş bulma zorunluluğunuz var. Bulamazsanız ülkeden sınır dışı ediliyorsunuz. Sonrasında kirayı nasıl ödeyeceğim diye düşünmeye başladım. Maalesef Türkiye’den gelirken dayalı döşeli bir ev (studio) tutmak zorunda kalmıştım ve kirası çok yüksekti. Bu düşüncelerle yılbaşı partisinden ayrıldım.
Almanya’da işten çıktığınızda ya da kovulduğunuzda üç gün içinde yetkili kurumlara bildirmek zorundasınız yoksa hakkınız olan işsizlik maaşını almanız gecikiyor veya farklı yaptırımlarla karşılaşabiliyorsunuz.
Benim durumumda başvurulması gereken yer <a href="https://service.berlin.de/jobcenter/">Job Center</a>’dı. Henüz daha üç hafta önce Almanya çalışma bakanlığına kaydolduğum için ve bir seneden az süredir çalıştığım için <a href="https://www.arbeitsagentur.de/">Argentur Für Arbeit</a>’a başvuramıyordum. Bu ikisinin arasındaki fark genel olarak işsizlik maaşlarıyla ve statünüzle ilgili.
İş yerimden kovulan başka bir arkadaşımla beraber Job Center’a gittik. Eğer Almanca bilmiyorsanız bu tip devlet kurumlarında size maalesef yardımcı olmuyorlar. Çünkü yasal olarak çalışan insanlar Almanca konuşmak zorunda ve tercüme ettiklerinde sizin aleyhinizde bir yanlış anlaşılma olursa sorumluluk kabul etmiyorlar. Çalışan kadın ilk defa geçici D tipi vizeyle birinin geldiğini ve süreci bilmediğini söyledi. Beş dakika bekledikten sonra müdürü geldi ve beni sistemlerine kaydettiklerini söyleyip aylık yanlış hatırlamıyorsam 300 Euro yardım bağlayabileceklerini söyledi. Bu bilgiyi aldıktan sonra oradan ayrıldık.
Eve döndükten sonra ruh hastası gibi işlere başvuruyordum. O kadar uğraştıktan sonra sınır dışı edilmek istemiyordum. Nitekim bir ay içinde bir iş buldum ve oturum hakkımı korumaya hak kazandım. Bu iş biraz denize düşen yılana sarılır misali bir iş oldu. Ancak birikim yapmama ve Berlin’deki hedeflerimi belirlememe yardımcı oldu.
Bu deneyim kesinlikle benim için bir ilkti ve her şeye rağmen bir şekilde üstesinden gelebildim. Ölmediğim sürece sıkıntı yok.
<img src="https://medium.com/_/stat?event=post.clientViewed&amp;referrerSource=full_rss&amp;postId=9055db731080" width="1" height="1" alt="">

Berlin’de kovulmam

<figure><img alt="" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/1024/0*3UcjrNKOOQ0GdZpu"><figcaption>Photo by <a href="https://unsplash.com/@helloromanvlog?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Adam Romanski</a> on <a href="https://unsplash.com/?utm_source=medium&amp;utm_medium=referral">Unsplash</a></figcaption></figure>Bu yazıyı yazmamın sebebi ,geçen sene başladığım serüveni sizlerle paylaşmak istememdi. Belki birilerine bir faydam dokunur ve insanların gözlerinde büyüttügü kadar ‘zor’ bir süreç olmadığını açıklayabilirim. Ben iş arayışıma Temmuz 2019 gibi başlayıp, 27 Kasım 2019 tarihinde Berlin’e ayak basarak bu süreci tamamladım. Biraz uzun evet, ama bir kere başladığınız zaman sonu geliyor.
Son zamanlarda adını sıkça duyduğumuz ve istatistiklerine maruz kaldığımız bu sihirli maviş kart acaba nedir diye kendinize soruyorsanız, bu yazı sizin için. Genel olarak aşağıdakileri açıklamaya çalışacağım:
1. Mavi Kart nedir? Kimler başvurabilir ?
2. İş bulma ve işe alım süreçleri nasıl işliyor? (yazılım).
<h4>Mavi Kart</h4>
Hemen Google’dan yardım alarak en yalın ve açıklayıcı yazıyı buraya yapıştıralım:
‘Mavi kart; Avrupa Birliği dışındaki yüksek nitelikli profesyonellerin AB içinde çalışmasını sağlayan ve maksimum 4 yıl süre ile verilen çalışma iznidir.’
<h4>Peki şartlar nelerdir?</h4>
1. İlk başta üniversite mezunu olmanız ve eğer mezun olduğunuz üniversite Almanya’da değilse Anabin sitesinden üniversitenizin ve bölümünüzün denkliğini kontrol etmeniz gerekiyor.
2. İş sözleşmesi. 2020 yılı için minimum yıllık brüt maaşın 55,200 Euro olması gerekiyor. Evet Almanya’da net değil hep brüt konuşulur. Ancak eğer çalışacağınız iş kolunda çalışan açığı varsa(mühendis , doktor vb…) bu rakam 43,056 Euro olarak güncellenebiliyor.
3. İstihdam niteliğe uygun olmalıdır. Mezun olduğunuz alan ve başvurduğunuz işin uyumlu olması gerekiyor.
<h4>Dipnot</h4>
Gördüğünüz gibi kesinlikle Almanca bilmenize gerek yok. Almanya kısacası : ‘gel ne olursan ol yine gel’ diyor. İngilizce bilmeniz yeterli olacaktır. Zaten işe alım süreçlerinde de ingilizce yeterliliğiniz sınanıyor.
Mavi kartı aldıktan sonra eğer B1 seviyesinde Almanca öğrenirseniz 21 ay içinde kalıcı oturuma başvurabiliyorsunuz. A1 seviyesindeyseniz ise bu süreç malesef 33 ay oluyor.
<h3>İş Bulmak</h3>
Öncelikle eğer yazılımcıysanız kendinize bir portfolyo hazırlayın. Tercihen online olsun. Kendi sitenizi yapabilirsiniz mesela. CV’nizde bu bilgiler mevcut olacak ancak çalıştığınız projeleri anlatabileceğiniz ve görsellikle süsleyebileceğiniz bir sayfanız olması ilk başvurunuzda öne çıkmanızı sağlayacaktır.
Eski portfolyomu <a href="https://jquery.com/">jQuery</a> ve <a href="https://www.php.net/">PHP</a> ile yapmıştım ancak güncellerken <a href="https://nextjs.org/">Next.js</a> ile yapmaya karar verdim <a href="https://ekinalcar.com/">https://ekinalcar.com/</a> . Bu arada yazılım işlerine başvururken sizden kodlama dışında güncel teknolojilerden de haberdar olmanız isteniyor.
İşlere başvurmak için genelde <a href="https://www.linkedin.com/">Linkedin</a>, <a href="https://stackoverflow.com/jobs">stackoverflow.com/jobs</a> ve <a href="https://www.glassdoor.com/">Glassdoor</a>’u kullandım. Ancak başvuruyu bu sitelerden değil, bizzat şirketin kendi sitesinin kariyer sayfasını kullanarak yaptım. Neden diye sorarsanız bazen Linkedin’den başvururken daha az belge istiyorlar (sadece CV gibi). Ancak kendi kariyer sayfasından yaparsanız Cover letter iletebiliyor veya kendi ekledikleri ufak tefek ‘soft skill’ sorularını yanıtlayabiliyorsunuz.
<h3>İşe alım süreci</h3>
1. Başvurduktan sonra bir onay email’i gönderiyorlar ve size en kısa zamanda dönüş sağlayacaklarını belirtiyorlar. Eğer popüler (2020 en iyi startupları gibi…) bir yere başvuruyorsanız dönüş sağlamaları daha uzun sürüyor.
2. Eğer olumlu olarak dönüş sağlarlarsa sizden müsait olduğunuz bir zaman aralığı seçmenizi istiyorlar. Bu ilk görüşme genelde HR ile bir görüşme oluyor ve sizden öz geçmişinizi , neden özellikle bu işe başvurduğunuzu ve beklentilerinizi anlatmanızı istiyorlar. Ayrıca maaş beklentinizi ve en erken işe başlama tarihinizi de soruyorlar. Bu ilk görüşme aşağı yukarı yarım saat sürüyor.
3. Bu aşama firmadan firmaya değişiyor. Ya HR’dan sonra size direkt olarak evde çözmeniz gereken bir problem (Genel) / kodlamanız gereken bir arayüz (Frontend) / REST API (Backend) ve benzeri teknik kapasitenizi ölçmek amaçlı test yolluyorlar ya da bir yazılım mühendisiyle yarım saat — bir saat süren teknik bir görüşme yapıyorsunuz.
4. Eğer testi başarıyla tamamlarsanız , bu aşamada şirketten bir veya iki mühendisle beraber yaptığınız test üzerinden konuşuyorsunuz. Bir geri bildirim seansı olarak düşünebilirsiniz. Zorlanıp zorlanmadığınızı, testi nasıl bulduğunuzu soruyorlar.
5. Hala daha işe alınmadık maalesef :). Son bir görüşme talep edebiliyorlar. Bu görüşmede ise bazen CTO bazen VP of engineering ile konuşabiliyorsunuz.
İnsan bu süreçlerden geçerken ilk başta ‘lan alt tarafı işe alacaksınız ne bu tantana kardeşim’ diyor. Ama buradaki asıl amaç yazılım ekibini sırf kod yazabilen insanlardan değil, aynı zamanda etik değerlerini yitirmemiş bireylerden oluşturmak. Bu yüzden değişik değişik sorular sorabiliyorlar.
Mesela Temmuz ayında bir şirketle dördüncü aşamaya kadar gelmiştim. Ani bir şeklide benden İngilizce aklıma gelen ilk fıkrayı anlatmamı istedi. Ben de İngilizce fıkra bilmediğim için bir Temel fıkrasını İngilizceye çevirip anlattım :). Böyle şeylere hazırlıklı olun.
Başka bir örnek daha vermek gerekirse, Ocak 2021 gibi başlayacağım yeni işim için son görüşmede CTO (Alman vatandaşı) ile konuştum. Bana ‘Almanya’da beğenmediğin çalışma koşulu nedir?’ diye sordu. Ben de, biz yabancı olduğumuz için (Avrupa Birliği dışında) bizden köpek gibi çalışmamızın beklendiğini, nasılsa bu kendi ülkesinde çalışıyordu gibisinden bir algı olduğunu söyledim. Kısacası her türlü soruya cevap vermeye hazırlıklı olun.
Bu ilk yazımdı. Umarım kafanızdaki bazı sorulara cevap verebilmişimdir. Bir sonraki yazımda mavi kart başvuru süreci , Almanya’da yeni bir hayata nasıl başlayabileceğinizi ve ilk işimden neden üç hafta içinde kovulduğumu anlatmaya çalışacağım.
<img src="https://medium.com/_/stat?event=post.clientViewed&amp;referrerSource=full_rss&amp;postId=835aca1e0387" width="1" height="1" alt="">

Greetings, I am Ekin.

Medium

Almanya’da geri dönüşüm

İyisiyle Kötüsüyle

Berlin'de yaşam ve harcamalar

Berlin ve spor

Warum lerne ich Deutsch?

Berlin’de kovulmam

Otuzundan sonra yeni bir macera

Works

Get Webee

Full Stack Development

Genc Iletisimciler

Full Stack Development

Mid or Feed

Full Stack Development

Sanal Muze

Full Stack Development

Pow

Full Stack Development

Kaessbohrer

Full Stack Development

Dialook

Full Stack Development

Karnaval.com

Full Stack Development